Sensebook สวรรค์ประทานพร เล่ม 8
🔺 คำโปรย 🔺
‘เซี่ยเหลียน’ สูงส่งเป็นถึงไท่จื่อผู้อุทิศตนช่วยเหลือปวงประชา
ด้วยวัยเพียงสิบเจ็ดปีก็บรรลุขึ้นสวรรค์เป็นที่จดจำไปทั่วหล้า
ทำการสิ่งใดล้วนเก่งกาจปราดเปรื่อง ผู้คนต่างกล่าวว่าเขาเป็นลูกรักของสวรรค์
กระทั่งเกิดเหตุพลิกผัน ทำให้เขาถูกขับออกจากสวรรค์ถึงสองครั้ง
เป็นเหตุให้พลังเวทถูกผนึก ต้องลงมาอยู่ในโลกมนุษย์
ชีวิตตกต่ำกลายเป็นที่เย้ยหยันไปทั่วทั้งสามภพ
ไร้สาวก ไร้ธูปเทียน ไร้คนเซ่นไหว้บูชา ถูกผู้คนลืมเลือน
ต้องหาเลี้ยงชีพด้วยการเก็บขยะ ถูกจดจำว่าเป็นเทพขยะและเทพโรคระบาด
ใครต่างก็คิดว่าเขาจะต้องตกต่ำไม่อาจฟื้นคืนสู่สวรรค์ ต้องเข้าสู่ทางสายมารเป็นแน่
แปดร้อยปีต่อมา เขาก็กลับขึ้นสวรรค์อีกเป็นครั้งที่สาม สร้างความสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่ว
ทว่าขึ้นสวรรค์ครานี้เขาได้แต่รำพึงรำพัน...
เฮ้อ ใครบอกว่าเป็นเทพสบาย เก็บขยะยังง่ายกว่าเป็นเทพนัก
เพื่อชดใช้หนี้สวรรค์ เขาจึงรับภารกิจลงไปยังโลกมนุษย์
ทำให้เขาได้มีโอกาสพบกับ ‘ฮวาเฉิง’ หรือพิรุณโลหิตเชยบุปผา
ราชาผีผู้ออกมาจากบรรพตถงหลู สาวกคนสุดท้ายและเพียงคนเดียวของเขาตลอดกาล
“หากฝันของท่านคือช่วยเหลือปวงประชา เช่นนั้นฝันของข้า ก็คือท่านเพียงผู้เดียว”
(4.9)
