Sกฎหมายลักษณะพยานหลักฐาน อ.จรัญ ภักดีธนากุล

กฎหมายลักษณะพยานหลักฐาน อ.จรัญ ภักดีธนากุล
ผู้แต่ง : จรัญ ภักดีธนากุล
ปีที่พิมพ์: ครั้งที่ 17 / 2565
จำนวนหน้า : 656 หน้า
ขนาด : 18.5x26 ซม.
รูปแบบ : ปกอ่อน
9786164041196
s
สารบาญ
s
บทที่ ข้อพิจารณาเบื้องต้น
๑. หลักเกณฑ์ที่ใช้ในการวินิจฉัยปัญหาข้อเท็จจริงในทางอรรถคดี
๑.๑ ข้อเท็จจริงที่ได้จากคำรับ (Admission) ของคู่ความในศาล
๑.๒ ข้อเท็จจริงที่วินิจฉัยได้โดยอาศัยบทกฎหมายที่วางบทสันนิษฐาน
เด็ดขาดเอาไว้ หรือหลักกฎหมายปิดปากไม่ให้คู่กรณีเถียง
ข้อเท็จจริงเป็นอย่างอื่น (Absolute or rebuttable Presumption)
๑.๓ ข้อเท็จจริงที่สามารถวินิจฉัยได้โดยอาศัยความรู้ทั่วไป
ของศาลเอง (Judicial Notice)
๑.๔ ข้อเท็จจริงที่ได้โดยพยานหลักฐาน (Evidence)
๒. กฎหมายลักษณะพยานหลักฐานของไทย
๓. บทกฎหมายไทยที่เกี่ยวกับพยานหลักฐานในคดีแพ่งและคดีอาญาสามัญ
๔. ขั้นตอนในการใช้กฎหมายลักษณะพยานหลักฐาน
วัตถุประสงค์ของกฎหมายลักษณะพยานหลักฐาน
บทที่ ๒ กรณีใดต้องใช้พยานหลักฐาน
๑. ปัญหาข้อกฎหมายและปัญหาข้อเท็จจริง
๑.๑ ปัญหาข้อกฎหมาย
(๑) ข้อพิพาทที่โต้แย้งกันว่ามีกฎหมายบทใดบทหนึ่งใช้บังคับ
อยู่ในขณะเกิดเหตุคดีนั้นหรือไม่
(๒) ข้อพิพาทที่โต้แย้งกันว่าความหมายของบทกฎหมายบทนั้น
มีอย่างไร
(๓) ปัญหาเกี่ยวกับผลของการนำบทกฎหมายไปปรับใช้กับ
ข้อเท็จจริงในคดี
๑.๒ ปัญหาข้อเท็จจริง
(๑) ปัญหาข้อพิพาทที่โต้แย้งกันเกี่ยวกับการกระทำของบุคคลว่า
บุคคลใดกระทำการใดหรือไม่ อย่างไร
(๒) ปัญหาพิพาทเกี่ยวกับสภาพจิตใจของบุคคล
(๓) ข้อพิพาทที่โต้แย้งกันเกี่ยวกับเหตุการณ์ว่ามีการเกิดขึ้น
หรือการมีอยู่ หรือการสิ้นสุดไปของเหตุการณ์
อย่างใดอย่างหนึ่งหรือไม่ อย่างไร และข้อพิพาทที่โต้แย้งกัน
เกี่ยวกับความมีอยู่หรือไม่มีอยู่ของวัตถุสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
หรือสภาวการณ์ที่เป็นนามธรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง
๒. ปัญหาข้อกฎหมายต้องไม่ใช้พยานหลักฐาน
๒.๑ ปัญหากฎหมายต่างประเทศ
๒.๒ กฎหมายระหว่างประเทศ
๒.๓ กฎหมายลำดับรองที่มีฐานะต่ำกว่ากฎกระทรวง
๒.๔ ปัญหาเกี่ยวกับกฎหมายท้องถิ่น
๒.๕ กฎหมายอิสลามว่าด้วยครอบครัวและมรดก
๒.๖ ปัญหาการอุดช่องว่างของกฎหมายตามประมวลกฎหมายแพ่ง
และพาณิชย์ มาตรา ๔ วรรคสอง
๒.๗ ปัญหากรณีมติคณะรัฐมนตรี
๓. ปัญหาข้อเท็จจริงต้องใช้พยานหลักฐาน
๓.๑ ความหมายของพยานหลักฐาน
๓.๒ พยานหลักฐานในสำนวนของศาล
๔. ข้อยกเว้นของหลักที่ว่าถ้าเป็นปัญหาข้อเท็จจริงจะต้องใช้พยานหลักฐาน
ข้อเท็จจริงซึ่งเป็นที่รู้กันอยู่ทั่วไป (Judicial Notice)
ข้อเท็จจริงซึ่งไม่อาจโต้แย้งได้ (Undisputable Fact as a result
of absolute presumption or estoppel)
๔.๒.๑ ตาม พรบ.ยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๕๒๒
มาตรา ๑๕ วรรคสาม
๔.๒.๒ ตาม ปวิอ. มาตรา ๔๖
ปัญหา กรณีตาม ปวิพ. มาตรา ๑๔๕ วรรคหนึ่ง
๔.๓ ข้อเท็จจริงซึ่งคู่ความรับกันแล้วหรือถือว่ารับกันแล้วในศาล
(Facts Admitted in Court)
๔.๓.๑ คำรับของคู่ความกับคำรับของคนที่ไม่ใช่คู่ความ
๔.๓.๒ คำรับที่กระทำในศาลกับคำรับที่กระทำนอกศาล
๔.๓.๓ คำรับที่เป็นผลร้ายต่อรูปคดีของผู้ทำคำรับเอง
(unfavourable admission) กับคำรับที่เป็นคุณ
ต่อผู้ทำคำรับ (favourable admission)
๔.๓.๔ คำรับโดยปริยาย (implied admission)
๔.๓.๕ กฎหมายถือว่ารับ
(๑) ปวิพ. มาตรา ๑๐๐ วรรคสอง
(๒) ปวิพ. มาตรา ๑๘๓ วรรคสอง
(๓) ปวิพ. มาตรา ๑๒๓ วรรคหนึ่ง
(๔) ปวิพ. มาตรา ๑๒๔
(๕) ปวิพ. มาตรา ๑๗๗ วรรคสอง
๔.๓.๖ คำท้าหรือคำรับที่มีเงื่อนไขบังคับก่อน
(conditional admission)
(๑) ความหมายของคำท้า
(๒) เงื่อนไขของคำท้าชอบด้วยกฎหมายหรือไม่
(๓) ผลของคำท้าที่สมบูรณ์ผูกพันผู้ใด
๔) การตีความคำท้า
(๕) การดำเนินคดีในกรณีที่คำท้าไม่สามารถบรรลุผล
ได้อย่างแน่แท้
๔.๓.๗ คำรับในคดีอาญา
บทที่ ๓ หน้าที่นำสืบ (Burden of Proof)
โครงสร้างของกฎเกณฑ์ในเรื่องหน้าที่นำสืบ
๑. ประเด็นข้อพิพาท (Disputed Issues)
๑.๑ ความสำคัญของประเด็นข้อพิพาท
๑.๒ ความหมายและหลักเกณฑ์ในการกำหนดประเด็นข้อพิพาท
๑.๓ ทางแก้ในกรณีที่ศาลกำหนดประเด็นข้อพิพาทผิด
๑.๔ ประเด็นข้อวินิจฉัยในคดีอาญา
๒. ภาระการพิสูจน์หรือหน้าที่นำสืบ (Legal Burden of Proof
ในแต่ละประเด็นข้อพิพาท
๒.๑ ความสำคัญของภาระการพิสูจน์
๒.๒ หลักเกณฑ์ที่ใช้ในการกำหนดภาระการพิสูจน์
๒.๓ ทางแก้ในกรณีที่ศาลชั้นต้นกำหนดหน้าที่นำสืบ
หรือภาระการพิสูจน์ผิด
๒.๔ ภาระการพิสูจน์ในคดีอาญา
๓. การจัดลำดับก่อนหลังในการนำพยานหลักฐานเข้าสืบ (Order of Proof)
๓.๑ หลักเกณฑ์ในการกำหนดให้คู่ความฝ่ายใดนำสืบก่อนหลัง
๓.๒ ทางแก้ในกรณีที่ศาลจัดลำดับการสืบก่อนหลังผิด
๔. มาตรฐานการพิสูจน์ (Standard of Proof)
มาตรฐานการพิสูจน์ในคดีอาญา :
๔.๑ proof beyond reasonable doubt
๔.๒ มาตรฐานการพิสูจน์ในคดีแพ่ง :
proof on the balance of probability
๔.๓ มาตรฐานการพิสูจน์ชนิดที่สาม :
proof by clear and convincing evidence
๔.๔ มาตรฐานการพิสูจน์ให้เห็นมูลความแห่งคดี :
proof of prima facie case or probable cause
บทที่ ๕ หลักกฎหมายว่าด้วยการรับฟังพยานหลักฐาน
(Admissibility of Evidence)
ข้อพิจารณาเบื้องต้น
บทตัดพยานหลักฐาน
๑. บทตัดพยานหลักฐานที่เป็นเท็จหรือปลอม
บทตัดพยานหลักฐานที่ฟุ่มเฟือย (superfuous) ประวิงให้ซักช้า
(undue delaying) หรือไม่เกี่ยวแก่ประเด็น (irrelevant)
บทตัดพยานหลักฐานที่เกิดขึ้นหรือได้มาโดยมิชอบ
(Rule against Unlawfully obtained evidence)
๓.๑ แนวคิด
๓.๒ บทกฎหมายของไทย
๓.๓ ข้อจำกัด
๓.๔ กรณีศึกษา
๓.๕ ปัญหา
๔. บทตัดพยานบอกเล่า (Rule against Hearsay Evidence)
๔.๑ ความหมายของพยานบอกเล่า
๔.๒ บทตัดพยานบอกเล่าในกฎหมายไทย
๔.๓ กรณียกเว้นให้รับฟังพยานบอกเล่าได้
๔.๔ น้ำหนักของพยานบอกเล่า
พยานหลักฐานที่เกี่ยวกับประวัติอาชญากรรมหรือความประพฤติ
ในทางชั่วร้ายครั้งอื่นๆ ของจำเลยในคดีอาญา ต้องห้ามไม่ให้รับฟัง
มาใช้ในการพิสูจน์ความผิดของจำเลยในคดีปัจจุบัน
๖. บทตัดพยานหลักฐานของจำเลยในคดีความผิดเกี่ยวกับเพศ
๗. บทตัดพยานบุคคล
๗.๑ บทตัดพยานบุคคลในคดีอาญา
๓. บทตัดพยานบุคคลที่ใช้ทั้งในคดีแพ่งและคดีอาญ