อาณาเขต /นิธิ นิธิวีรกุล
ผู้เขียน: นิธิ นิธิวีรกุล
สำนักพิมพ์: สมมติ
จำนวนหน้า: 264 หน้า ปกอ่อน
พิมพ์ครั้งที่ 1 — พฤษภาคม 2564
ISBN: 9786165620277
ความรักและการกักขัง
. .
คำพูดใดๆ ล้วนเชื่อถือไม่ได้ โดยเฉพาะคำมั่นสัญญาว่าจะรักคุณไปตลอด ไม่มีใครเป็นเช่นนั้นได้ และฉันก็เรียนรู้เรื่องนี้จากชีวิตที่ผ่านมาของตัวเอง คำว่าตลอดไปสำหรับฉันจึงมีความหมายเท่ากับการกักขัง และฉันเกลียดการถูกจองจำ
บางส่วนจากในเล่ม - -
รัฐแห่งคนดี
. .
ในรัฐที่จัดวางคติทางสังคมไว้ภายใต้หลักคำสอนศาสนา ไม่แปลกที่การกล่าวโทษใครสักคนจะใช้เกณฑ์ทางศาสนามาตัดสิน ไม่มีคำอธิบายอื่นเพิ่มเติม คนร้ายตายไปแล้ว ละครจบลง เหตุผลในการก่อคดีของคนร้ายไม่จำเป็นต้องรับรู้ เมื่อเป็นคนร้ายเท่ากับคุณเป็นคนเลว คุณก่อกรรมด้วยเหตุผลใดก็ตามภายใต้รัฐนี้ เมื่อเป็นคนร้าย คุณตาย หายสาบสูญ ถูกจับติดคุก หรือหนีคดี เหตุผลไม่สำคัญ คุณเลว คุณสมควรได้รับโทษ คุณสมควรได้รับกรรมที่คุณก่อ เพราะรัฐนี้เป็นรัฐแห่งคนดี เหตุผลนอกเหนือจากความดีล้วนถูกผลักไสให้ไปอยู่อีกด้านบนความเลวทราม และเหตุผลถูกกลบฝังลงไปภายใต้ฟากฟ้าเมืองสวรรค์
===
มีหลายสิ่งที่อยากจะพูดถึง อาณาเขต แต่เอาเป็นว่างานชิ้นนี่ถือเป็นงานที่รวบเอาความเป็น นิธิ นิธิวีรกุล มาใส่ลงไปในวรรณกรรมอย่างซื่อตรงและเสียดเย้ยความเป็นตัวตนของนักเขียนคนหนึ่งที่สุดแล้ว -- จากผู้เขียน
ทำไมคนเราจึงมีสองตา?
. .
ทำไมคนเราจึงมีสองตา–เพราะดวงตาข้างหนึ่งของเราจำเป็นต้องบอดอยู่เสมอ การมองเห็นโลกโดยทั้งหมดเป็นสิ่งที่น่าสยดสยอง เป็นสิ่งที่สมองไม่อนุญาตให้ทำ–แม้แต่กับคนที่ซื่อสัตย์ต่อ ‘ความจริง’ มากที่สุดในหมู่พวกเราก็ตาม
- - บางส่วนจากในเล่ม - -
ความสูงส่งสำคัญอันใดต่อข้านัก?
. .
พวกเขาเป็นดั่งสัตว์ที่ครอบครองความเคว้งคว้างว่างเปล่าเอาไว้ ด้วยสัญชาตญาณสัตว์ป่าที่ยังหลงเหลือ ไม่ได้รับการพัฒนาที่ถูกต้อง แต่เหตุใด ดวงตาข้าจึงต้องสนอกสนใจการดัดแปลงส่วนหนึ่งในพวกเขาให้กลายเป็นสัตว์ประเสริฐสูงส่ง ความสูงส่งสำคัญอันใดต่อข้านัก? เป็นไปได้หรือไม่ที่สัตว์ทั้งหลายจะยังคงมีชีวิตเยี่ยงสัตว์ป่า และได้รับความเจริญรุ่งโรจน์ตามแบบฉบับของมันไปพร้อมกัน