หนังสือ Morpho Didius ผีเสื้อลัดวงจร

❝ ฉันเป็นตัวประหลาดที่หาคำจำกัดความไม่ได้
มันคงเป็นทั้งโชคดีและโชคร้ายในคราเดียว
โชคดีที่ไม่ต้องเหมือนใคร
โชคร้ายที่ไม่มีใครเหมือน ❞
__

▌Morpho Didius ผีเสื้อลัดวงจร
.
บทกวีกึ่งนิยายขนาดสั้น วาดภาพถึงความเศร้าอย่างหาสาเหตุไม่ได้ของหญิงสาวที่อาศัยอยู่ในดินแดนอุดมคติ มองโลกแบบไม่อยู่ในร่องในรอย ต้องคำสาปให้เกิดมาพร้อมความขมขื่นและฝังตัวเองไว้กับความทุกข์ระทม คล้ายลัดวงจรในเปลวเพลิงเม็ดฝน เรื่องราวดำเนินผ่านความทรงจำที่เกี่ยวพันกับสิ่งของ สถานที่ ผู้คน ปะติดปะต่อผ่านร่องรอยของกาลเวลาที่ถูกกอบโกยมาครอบครอง เก็บรักษา และแบกรับไว้ในหัวใจบอบบางดวงเดียวที่มีอยู่
.
หญิงสาวผู้นี้อาจจะเป็นใครก็ได้ที่กำลังเผชิญหน้ากับสภาวะล่มสลายภายในตัวเอง สภาวะแปลกแยก ทิ่มแทงนึกคิดผิดแผกที่คอยฉีกกระชากตัวตนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย จนต้องหาทางออกด้วยการซ่อนตัวอยู่ในกรงขังเพื่อไล่ล่าตามหาอิสรภาพเช่นผีเสื้อปีกสีน้ำเงิน
.
มนุษย์เราล้วนใฝ่ฝันหาโลกยูโทเปีย ในขณะเดียวกันก็ลอกคราบทิ้งร่องรอยดิสโทเปียไว้ในทุกๆ ที่ที่ย่ำผ่านไป
.
สุพัตรา เกริกสกุล เขียน
.

▌บางส่วนจากในเล่ม

“ เธอเป็นอย่างไรบ้าง
หัวใจยังเต็มไปด้วยความเศร้าอยู่ไหม
เวลาท้องฟ้าร้องไห้...
ยังร้องไห้คลอไปกับสายฝนอยู่หรือเปล่า
เวลาเธอหลับ...
ในความฝันยังมีสถานที่หลบภัยรอคอยอยู่เสมอใช่ไหม
ไม่มีใครเข้าใจว่าทำไมเธอถึงเศร้าตามท้องฟ้าทุกครั้ง
มันคงเป็นคำสาปของคนที่เกิดในฤดูฝน ”

“ ทุกคนต่างมีความประหลาดซ่อนอยู่
ขึ้นอยู่กับว่าจะเลือกปิดบังหรือเปิดเผย
สำหรับฉันเลือกยอมรับในสิ่งที่เป็น…
แล้วเธอล่ะกำลังซุกซ่อนอะไรเอาไว้ ”

“ แวมไพร์เอ่ยลาฉันด้วยถ้อยคำเยาะเย้ย
ถ้อยคำซึ่งนับจากนี้จะดังก้องซ้ำไปซ้ำมาอีกนานปี
“เชิญหาทางใช้ชีวิตที่เหลืออย่างเดียวดาย
เลือดของคนที่ไม่เชื่อในความรัก
มันทั้งขมทั้งหดหู่เกินกว่าจะกลืนลง ”

“ ความรักเป็นเพียงแค่เกมที่ใครหลายคนกุขึ้นมา
เพื่อทับถมความว่างเปล่าในชีวิตก็เท่านั้น ”

“ ชายและหญิงไม่ได้เกิดมา
เพื่อเป็นของกันและกัน
แต่เราเกิดมา...
เพื่อห้ำหั่นฆ่าฟันกันต่างหาก
เราเชือดเฉือนกันด้วยความลวง
สาดโคลนกันด้วยคำโกหกมดเท็จ
ฉกชิงกันด้วยความเห็นแก่ตัว ”
__
#PSPublishing #MorphoDidius #ผีเสื้อลัดวงจร