หนังสือ ฝ่ามิติประตูมรณะ เล่ม 3
ประตูที่ 7 - สถานบำบัดผู้ป่วยเรื้อรัง เวเวอรี่ฮิลล์ หลินชิวสือเข้าประตูไปที่สถานบำบัด เจียงอิงรุ่ยเข้ามาทักเขาเป็นคนแรกแต่หลินชิวสือปฏิเสธไปตรงๆ อีกฝ่ายก็ยอมถอยแต่โดยดี หลินชิวสือเจอหร่วนหนานจู๋และเฟิงหย่งเล่อ...คนที่ว่าจ้างทางเว็บไซต์ ทั้งหมดอยู่ทีมเดียวกัน มีคนเข้าประตูมาทั้งสิ้นสิบสี่คน โดยมีหนึ่งคนเป็นมือใหม่ที่เพิ่งเข้ามาเป็นครั้งแรก
ประตูที่ 8 – โลกกระจก หลินชิวสือตัดสินใจจะตามหร่วนหนานจู๋เข้าประตูระดับเก้าของเฉิงอีเซี่ย โดยมีคำใบ้ของประตูคือ ‘อิงสำริดต่างคันฉ่องส่องภูษา อิงอดีตต่างคันฉ่องส่องสูงต่ำ อิงประชาต่างคันฉ่องส่องดีชั่ว’ ถานจ่าวจ่าวแวะมาหลินชิวสือที่วิลลา พร้อมทั้งพาจางอี้ชิงกับคนที่จะพาเขาเข้ามิติประตูชื่อป๋ายหมิงมาด้วย โดยป๋ายหมิงเป็นเพื่อนของหร่วนหนานจู๋ ถานจ่าวจ่าวกำลังจะเข้าประตูระดับสี่ โดยมีเฉินเฟยเป็นคนพาเข้าไป
ประตูที่ 9 – เทพแม่น้ำ คำใบ้ของประตูระดับสี่ที่ได้จากหร่วนหนานจู๋คือ ‘เทียนหวงหวง ตี้หวงหวง บ้านมีเด็กร้องไห้จ้า เพียงท่องออกไปสามครา หลับนิทราถึงยามเช้าเอย’ มิตินี้เป็นเมืองเล็กๆ ในสมัยจีนโบราณ บ้านทุกหลังจะประดับโคมสีแดงเอาไว้ หลินชิวสือพบว่าผู้ว่าจ้างของเขาไม่ใช่เด็กสาว ม.ปลาย แต่เป็น นักเรียนชาย ม.ปลาย รูปร่างกำยำชื่อ กู้หลงหมิง
Key Message :
ประตูที่ 7 - สถานบำบัดผู้ป่วยเรื้อรัง เวเวอรี่ฮิลล์ หลินชิวสือเข้าประตูไปที่สถานบำบัด เจียงอิงรุ่ยเข้ามาทักเขาเป็นคนแรกแต่หลินชิวสือปฏิเสธไปตรงๆ อีกฝ่ายก็ยอมถอยแต่โดยดี หลินชิวสือเจอหร่วนหนานจู๋และเฟิงหย่งเล่อ...คนที่ว่าจ้างทางเว็บไซต์ ทั้งหมดอยู่ทีมเดียวกัน มีคนเข้าประตูมาทั้งสิ้นสิบสี่คน โดยมีหนึ่งคนเป็นมือใหม่ที่เพิ่งเข้ามาเป็นครั้งแรก
ประตูที่ 8 – โลกกระจก หลินชิวสือตัดสินใจจะตามหร่วนหนานจู๋เข้าประตูระดับเก้าของเฉิงอีเซี่ย โดยมีคำใบ้ของประตูคือ ‘อิงสำริดต่างคันฉ่องส่องภูษา อิงอดีตต่างคันฉ่องส่องสูงต่ำ อิงประชาต่างคันฉ่องส่องดีชั่ว’ ถานจ่าวจ่าวแวะมาหลินชิวสือที่วิลลา พร้อมทั้งพาจางอี้ชิงกับคนที่จะพาเขาเข้ามิติประตูชื่อป๋ายหมิงมาด้วย โดยป๋ายหมิงเป็นเพื่อนของหร่วนหนานจู๋ ถานจ่าวจ่าวกำลังจะเข้าประตูระดับสี่ โดยมีเฉินเฟยเป็นคนพาเข้าไป
ประตูที่ 9 – เทพแม่น้ำ คำใบ้ของประตูระดับสี่ที่ได้จากหร่วนหนานจู๋คือ ‘เทียนหวงหวง ตี้หวงหวง บ้านมีเด็กร้องไห้จ้า เพียงท่องออกไปสามครา หลับนิทราถึงยามเช้าเอย’ มิตินี้เป็นเมืองเล็กๆ ในสมัยจีนโบราณ บ้านทุกหลังจะประดับโคมสีแดงเอาไว้ หลินชิวสือพบว่าผู้ว่าจ้างของเขาไม่ใช่เด็กสาว ม.ปลาย แต่เป็น นักเรียนชาย ม.ปลาย รูปร่างกำยำชื่อ กู้หลงหมิง
