หนังสือเด็ก หนังสือนิทาน คิดถึงนะครับแม่
เด็กชายออกไปส่งแม่ แม่ไปไหนไม่รู้ แต่ข้าวของของแม่ยังอยู่ เสื้อผ้าก็ยังอยู่ เด็กน้อยเริ่มสงสัย แม่ไม่กลับมา ตามหาแม่ไปทั่วบ้าน พ่อเอาดอกไม้ไปให้ แม่ก็ไม่ออกมาเก็บไป แม่หายไปไหน แม่โกรธใคร โกรธเขาเองแน่ๆ เขาเป็นเด็กดื้อ เป็นเด็กซน แม่ก็เลยหนีไป
ปฏิกิริยานี้คงเช่นเดียวกับเด็กๆทุกคนที่สูญเสียผู้เป็นที่รัก จะเป็นปู่ย่าตายาย หรือร้ายแรงที่สุดก็พ่อหรือแม่ หนังสือบางเล่มถึงกับกล่าวว่า พ่อแม่ไม่ควรตายก่อนที่ลูกจะโต แต่ก็นั่นแหละ จะควรหรือไม่ควร ก็ไม่มีใครห้ามได้ ความตายและการสูญเสียมาเยือนทุกครอบครัว ในเวลาที่ไม่ได้เตรียมใจ ไม่ได้คาดคิด
เด็กชายถามพ่อว่าแม่ไปไหน พ่อกอดเขาแล้วตอบว่าแม่ตายแล้ว เป็นคำตอบที่ปักลงไปกลางใจ ตรงๆ ไม่อ้อมค้อม ไม่ใช่แม่ไปสวรรค์ ไม่ใช่แม่ไปอยู่บนฟ้า แต่แม่ตายแล้ว
ครอบครัวเอารูปแม่มานั่งดู พูดคุยกันถึงความหลังครั้งแม่ยังมีชีวิต ร้องไห้ด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน แม่ทำอะไรให้บ้างนะ สองพี่น้องช่วยกันทำสิ่งที่แม่เคยทำให้
ก็นั่นแหละ แม่ไม่อยู่แล้ว แต่ครอบครัวยังอยู่ และนั่นแสดงว่าแม่ก็ยังอยู่
ตราบใดที่เรายังคิดถึงใครสักคน คนคนนั้นย่อมไม่ได้จากไปไหน
เรื่องเล่าจากมุมมองของเด็ก ทั้งภาษาและภาพที่คล้ายลายเส้นและสีเทียนของเด็กอนุบาล พื้นโล่งเป็นส่วนมาก เน้นสิ่งที่ต้องการสื่อและอารมณ์ของเด็กชายท่ามกลางความสูญเสียความสับสน ความโกรธ ความสงสัย ความวุ่นวายใจ ความเศร้า ความทรงจำ แล้วค่อยๆเข้าสู่ความเข้าใจ และการยอมรับ เพราะไม่ว่าจะอย่างไร ชีวิตก็ยังต้องดำเนินไป และความตายก็คือสิ่งที่มาช่วยย้ำให้เห็นความสำคัญของชั่วขณะที่มีชีวิตนั่นเอง
#นายแพทย์ประเสริฐแนะนำ
