(พร้อมส่ง!) My Ginger Baby เรียกฉัน...นังตัวแสบ #กระต่ายเงาจันทร์
หนังสือใหม่ในซีล พร้อมส่งค่ะ
Box set ซีรี่ส์ My Ginger Baby เรียกฉัน...นังตัวแสบ (เฌอ/ปรางค์/ตี้) ซีรี่ส์ที่หลายคนรอคอยมานาน
📕ราคา 530 บาท (1 set มี 3 เล่ม)
💋 ฟรี กล่องสวมแซ่บเวอร์วัง
💋 ฟรี โปสการ์ด 3 สาว
💋 ฟรี ที่คั่น 3 สาว
โปรย : แน่ใจนะว่า (ไม่) รัก
“แล้วคุณล่ะ”
“คะ!” ฌาณิศาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อชายหนุ่มถาม “ฉะ ฉัน ไม่เคยเข้าฉากเลิฟซีน”
“ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น ผมหมายถึงเรื่องงาน ผมอยากรู้บ้างว่าคุณทำงานอะไร”
“อ้าว เหรอ แต่เดี๋ยวคุณก็ได้รู้แล้วแหละ” ความใคร่รู้กวนขึ้นในโพรงอกชายหนุ่มพลันเมื่อได้ยิน “เรื่องที่ฉันจะคุยกับคุณเกี่ยวกับอาชีพฉันโดยตรงเลย”
“เข้าเรื่องได้สักที” ใบหน้าหล่อเหลาถูกวางบนสองมือหนาที่ประสานกันบนโต๊ะ “ผมรอฟังอยู่”
“ฉันเป็นนางแบบถ่ายภาพนิ่งและคลิปวิดีโอแนวเซ็กซี่ลง Only Fans น่ะค่ะ” เสียงที่พูดดูอ้อมแอ้ม ทว่าชายหนุ่มยังได้ยินชัดเจนทุกคำ
“อยากให้ผมทำอะไร”
“คือ...ฉัน”
“คืนนี้ผมจะได้รู้ข้อเสนอคุณมั้ยเนี่ย”
“เอ่อ คือ...คือฉันอยากให้คุณมานอนกับฉันแล้วถ่ายคลิปน่ะ” หญิงสาวหลับตาปี๋พูดสิ่งที่ต้องการออกมาในที่สุด แม้จะกระดากอายแค่ไหน ต้องยอมหน้าด้านทำเพื่อแม่และน้อง มาเทโอ้ยังคงฟังนิ่งด้วยท่าเดิม สีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ใด ตาสีสนิมเริ่มลุ่มลึกดำมืดลง
“นอนเฉย ๆ น่ะเหรอ” เขาแสร้งถามทั้งที่รู้ว่าหญิงสาวหมายถึงอะไร ฌาณิศาเพียงส่ายหน้าช้า ๆ ตาหลุบต่ำ “ต้องออกแรงด้วยสินะ”
หัวคิ้วงามขมวดเข้าหากันดวงหน้าเล็กพยักขึ้นลงเป็นคำตอบ หากเมื่อนึกบางสิ่งได้เธอรีบเงยหน้าขึ้นเอ่ย
“แต่คุณไม่ต้องห่วงนะคะ ว่าจะมีใครรู้ว่าคุณเป็นใคร ฉันจะเซนเซอร์หน้าคุณให้ก่อนลงในเว็บไซต์”
“แล้วผมจะได้อะไร” เสียงราบเรียบถามกลับอย่างใจเย็น
“สิ่งแรกคือเงิน คุณเรียกค่าตัวมาได้เลย แต่อย่าแพงนักนะคะ ฉันมีงบจำกัด” เมื่อมีสิ่งแรกนั่นหมายความว่าต้องมีสิ่งที่สองตามมา
“แล้วได้อะไรอีก”
ก้อนเนื้อในอกเต้นแรงกับสิ่งที่กำลังจะถูกเอ่ย ฌาณิศาก้มหน้ามองมือตัวเองอีกครั้ง “ตัวฉัน คือฉันยังไม่เคยมีแฟน คุณคือคน...”
“โอเค ดีล”
_____
โปรย : รักยัง (ไม่) ต้องการ
“ทำไมวันนี้แต่งตัวมิดชิดจัง รู้มั้ยมันถอดยาก” เสียงแหบพร่าเอ่ยชิดปากบาง
“ไม่ได้จะให้ถอดอยู่แล้ว ถอยไป”
“ไม่” ตุลย์พูดเสียงหนักก่อนปิดปากคนที่อ้าปากจะเถียงด้วยจุมพิตร้อนแรงอีกครั้ง ร่างหนาโถมทับกายอรชร กระโปรงกลิ่นวิสกี้แสนแพงถูกถลกขึ้น มือหนาลูบไล้ขาอ่อนเนียนขาว
“ผมฝึกมาหนัก ก่อนจะมาถลกกระโปรงพี่” จมูกโด่งสันซุกไซ้ลำคอระหง เขาเกลียดไอ้เสื้อคอเต่าตัวนี้นัก มันช่างขวางความสุขเขาเสียจริง มือร้อนที่ลูบไล้ใต้กระโปรงสีดำเลื่อนขึ้นมาจับเนินเนื้ออวบ หญิงสาวแม้สติจะเริ่มเตลิดเพริด กระนั้นความไม่เคยทำให้ร่างกายปกป้องตัวเองอย่างอัตโนมัติ
“อย่าตุลย์” มือบางรีบห้ามความตั้งใจของชายหนุ่ม ตุลย์หยุดเล้าโลมเงยหน้าขึ้นมาจ้องดวงตากลมหวานที่กำลังตื่นกลัวไม่น้อย
“เลิกทำอาชีพนี้แล้วเป็นของผมคนเดียว ได้มั้ย”
“นายหมายความว่ายังไง”
“มาเป็นผู้หญิงของผม” คงไม่ต่างจากบรรดาสาวในสต๊อกของชายหนุ่มสินะ
“เลิกขอเงินพ่อแม่ให้ได้ก่อนเถอะค่อยคิดเลี้ยงผู้หญิง” รุ่นพี่สาวคงไม่รู้สินะว่าในวันนี้เขาเป็นใคร และเลิกแบมือขอเงินพ่อแม่มานานมากแล้ว
“ผมอยากได้พี่”
“แต่ฉันไม่คิดแบบเดียวกับนาย และฉันไม่มีทางยอมเป็นผู้หญิงของนาย เลิกพยายามซะ” สองมือบางผลักคนตัวโตออก เทียนปรางค์ลุกจากเตียงจัดชุดสวยให้เข้าที่ ในขณะที่ตุลย์มองเธอด้วยแววตานิ่งเย็นเก็บซ่อนบางอย่างไว้ภายใน
“ทั้งหล่อ ทั้งรวย ถ้าแบบนี้ไม่ชอบแล้วอยากได้แบบไหนอีก”
“ไม่ชอบ ชัดมั้ย” เทียนปรางค์ตอบเสียงชัดคำ เธอเจ็บแปลบในหัวใจอย่างเฉียบพลันกับสิ่งที่พูดออกไป
“แต่ผมชอบพี่ อยากได้พี่เป็นเมียมาตั้งแต่มอหนึ่งแล้ว”
“อย่ามาเพ้อเจ้อหน่อยเลย มอหนึ่งขนยังไม่ทันขึ้น ทำกระแดะอยากมีเมีย”
“ตอนนั้นน่ะยัง แต่ตอนนี้อยากจะดูมั้ยล่ะ” ชายหนุ่มเอียงหน้ามองอย่างยียวน
‘ไอ้เด็กเปรต’ คำด่าตะโกนก้องอยู่ในหัว อยากจะวิ่งไปข่วนหน้าให้ขึ้นรอยนัก
“วันนี้ฉันบริการนายจนคุ้มค่าจ้างแล้วและหวังว่าเราจะไม่เจอกันอีก” เทียนปรางค์เดินเปิดประตูห้องออกไป ตุลย์ไม่คิดรั้งทำได้เพียงยืนมองแผ่นหลังหญิงสาวจนหายลับไป
โปรย : เลือก (ไม่) รัก
เสียงเคาะประตูดังเพียงสองครั้ง คนด้านในจึงเอ่ยอนุญาต ทันที่ร่างเพียวงามในชุดยูนิฟอร์มบัตเลอร์เข้าไปในห้องได้ คำถามลนลานถูกส่งไปหาชายซึ่งยืนหันหลังอ่านแฟ้มเอกสารอยู่กลางห้อง
“อาเขมเมื่อคืน”
“ไม่ต้องห่วงหนี้ระหว่างเรายังเหมือนเดิม”
“แต่ตี้ตื่นมา...” ห้วงคำพูดขาดหายไป เพราะอยู่ ๆ ปากก็เม้มปิดอย่างลังเลจะเอ่ย
“เมื่อคืนเราอาเจียน อาเลยถอดเสื้อผ้าเช็ดตัวให้”
แล้วไม่คิดจะหาเสื้อผ้ามาใส่กลับให้เลยหรือไง ปล่อยให้เปลือยอยู่ใต้ผ้าห่มแบบนั้นทั้งคืนเนี่ยนะ แล้วจะแน่ใจได้ยังไงว่าเธอไม่โดนโกงด้วยการลักหลับ
“แค่นั้นจริง ๆ เหรอคะ” เขมปิดแฟ้มในมือลงแล้วเก็บกลับเข้าชั้นตรงหน้า ก่อนหมุนตัวเดินอย่างใจนิ่งมาหยุดตรงหน้าคนถาม
“เอากับศพไม่สนุกหรอกนะ”
“ตี้ยังไม่ได้ตายนะ” ตรีมาลาถลึงตาเขียวใส่
“สภาพเมื่อคืนก็ไม่ต่าง” น่าหงุดหงิดนัก ไม่น่าพลาดหลับเลย
หัวใจเธอแกว่งขึ้นเมื่อแขนใหญ่ข้างหนึ่งเกี่ยวเอวรั้งร่างให้แนบชิด นัยน์ตาดำลึกลับของเขมซุกซ่อนประกายบางอย่าง แต่ทำไมนะ ทำไมช่างน่าค้นหา
“ถ้าอยากนอนกับอา รู้ไว้ว่าอาไม่ชอบนอนกับคนเมาและผู้หญิงที่ไม่ได้อาบน้ำ”
ความหวั่นไหวของคนฟังเก็บไม่มิดมันฟ้องออกมาทางสายตาระริกวูบหนึ่ง ก่อนจะกะพริบถี่พยายามหลบซ่อนมัน
“แล้วมาบอกตี้ทำไม” เขมขยับมุมปากเล็ก ๆ อยากบอกแม่นางใจกล้าตรงหน้านี่เหลือว่าเขารู้ทันกับมุขมอมตัวเองของยัยคุณเธอเมื่อคืน
“เป็นอีกเรื่องของอาที่เราควรรู้”
“ค่ะ ตี้จะจำไว้ แต่อาเขมก็อย่าลืมนะคะ ว่าถ้านอนกับตี้หนี้ห้าสิบล้านคือหมดกัน